ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

Ո՞վ է «խաղեր տալիս»

Ո՞վ է «խաղեր տալիս»
22.05.2015 | 07:00

Բավականին նուրբ իրավիճակ է առաջացել Հայաստանում, առավել ստույգ` Ռիգայում տեղի ունենալիք Արևելյան հարևանության համաժողովի, ինչպես նաև ԵԺԿ գագաթնաժողովին Սերժ Սարգսյանի մասնակցության շուրջ:
«Կոնկուրենտ ֆիրման», ինչպես երևում է, կենաց-մահու «ձեռնամարտի» է բռնվել. վերջինիս թվում էր, որ Ռիգա այցով Սերժ Սարգսյանը կբազմապատկի իր «մահացու մեղքերի» ամբողջական տրցակը, և Ռուսաստանը, ի վերջո, կբռնի իրեն մեկնած «կոնկուրենտի» մուրացիկ ձեռքը, նրա ափի մեջ կդնի բաղձալի ուղերձն ու «դաբրոն» և կասի. «Ա՛ռ, գնա իշխանափոխություն արա Հայաստանում, քարը քարին մի թող, մի թույլ տուր, որ սահմանադրական փոփոխություններ լինեն, քանզի հայաստանյան իշխանությունները, ոնց որ, «լրիվ խառնել են սաղ» ու մեզ «տեղը չեն բերում»:
Իսկ եթե լուրջ, ապա պետք է անհրաժեշտ «ջուրն ածել» «կոնկուրենցիայի» այդ կարգի սպասումների վրա: Նախ` քաղաքական, ապա` «մնացյալի» առումով:
Ինքնին հասկանալի է, որ շախմատ խաղացող Սերժ Սարգսյանը, ով երկար պարտիաների սիրահար է, չէր «բոբիկանա»-գնար Ռիգա, առանց նույնքան երկար-բարակ հաշվարկի: «Հաշիվը» կոնկրետ դեպքում հետևյալն էր.
ա) Նա, ինչպես բոլորը, նկատում և հաշվում է, որ որոշակի տեղաշարժեր են ընթանում Ռուսաստան-Արևմուտք տանդեմում. սառույցը մասամբ անտեսանելի, դանդաղ շարժվում է` Սոչիում տեղի ունեցած Պուտին-Քերի չորսժամյա հանդիպումից, Նուլանդի մոսկովյան այցից, նախորդ օրը Լավրովի և ռուսական կողմի մի շարք հայտարարություններից հետո:
բ) Այո, ռուսական կողմը նախորդ օրն ասաց` չի բացառվում, որ ԱՄՆ-ը միանա ՈՒկրաինայի հարցով «նորմանդական խմբին»: Իսկ սա արդեն շատ բան է նշանակում, ինչին կանդրադառնանք մեկ այլ առիթով:
գ) Ապա և Լավրովը հայտարարեց, որ ՈՒկրաինայի և ընդհանրապես հարևան երկրների ու Եվրամիության հարաբերությունների սերտացումը ողբերգություն չէ, միայն թե չխախտվեն Ռուսաստանի «օրինական շահերը», որ Ռուսաստանը մենաշնորհ չունի ԱՊՀ-ում և ընդունում է ԱՊՀ երկրների` բազմավեկտոր քաղաքականություն վարելու իրավունքը:
Դո՛ւ ասացիր:
Ապակոդավորե՞նք այս տողերը, թե՞ ինքնին հասկանալի է` ինչ է կատարվում, և որքան սին են «կոնկուրենտների» էժան հնարքներն ու սպասումները, ինչն «արտահայտվեց» նախ` Սերժ Սարգսյանի Ռիգա չմեկնելու մասին նախորդ օրն արած «հայտարարության», ապա` Ռուսաստանի ուշադրությունը նրա մեկնելու վրա սևեռելու առնչությամբ:
Ի դեպ, «ջուր ածվեց» նաև «կոնկուրենտի» հաջորդ մուրազի վրա. այն է` Ռիգայում տեղի կունենա Ալիև-Սարգսյան հանդիպում, ինչն ընդհանրապես պետք է «հունից հաներ» Ռուսաստանին, որովհետև խնդրի կարգավորման «արտոնագիրն» այս կարևոր փուլում պատկանելու էր Արևմուտքին, և Ռուսաստանը կորցնելու էր իր ազդեցությունը ոչ միայն ղարաբաղյան խնդրի, այլև կողմերի վրա:
Այս, ինչպես նման շատ դեպքերում, Ալիևը խիստ «կառուցողական» գտնվեց Հայաստանի «առնչությամբ». հրաժարվեց այդ հանդիպմանը մասնակցելուց` Սերժ Սարգսյանին դնելով անչափ շահեկան վիճակի մեջ: Հայաստանն իսկապես կարողացավ փոխլրացման իր քաղաքականության «հմայքները» ցուցանել աշխարհին. չմերժեց հանդիպմանը մասնակցելու «արևմտյան» հրավերը, բայց և ոչինչ չարեց ընդդեմ Ռուսաստանի:
Եվ վերջապես. օրերս անսահման ազատ ու արդար ընտրություններ անցկացրած Ղարաբաղում էլ ստատուս-քվոն` Ալիևի ոչ դեմոկրատ, բռնակալ, մարդու իրավունքների ոտնահարման ֆոնին, շարունակում է պահպանվել` «կոնկուրենտին» պատճառելով դաժան հիասթափություն:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1479

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ